สาเหตุที่สายอลูมิเนียมในสายเคเบิลมีแนวโน้มที่จะติดไฟมากกว่าสายทองแดง

สาเหตุที่สายอลูมิเนียมในสายเคเบิลมีโอกาสติดไฟมากกว่าสายทองแดง
เป็นที่ทราบกันดีว่าอันตรายจากไฟไหม้ของลวดอลูมิเนียมนั้นมากกว่าลวดทองแดงมาก และไฟของลวดอลูมิเนียมนั้นไม่ได้เชื่อมต่อกับลวดอลูมิเนียมด้วยลวดอลูมิเนียมเอง มีเหตุผลหลายประการที่ทำให้เกิดอันตรายจากไฟไหม้จากการต่อสายอะลูมิเนียมเมื่อเทียบกับลวดทองแดง
1. พื้นผิวของลวดอลูมิเนียมออกซิไดซ์ได้ง่ายในอากาศ
พื้นผิวตัวนำมีความต้านทานแผ่นมากหรือน้อย หากตัวต้านทานฟิล์มร้อนมากเกินไปที่ชุมทาง ความร้อนสูงเกินไปอาจทำให้ความต้านทานของฟิล์มเพิ่มขึ้นและการนำไฟฟ้าได้ไม่ดี และความร้อนสูงเกินไปนี้จะรุนแรงมากในการเดินสายไฟอะลูมิเนียม เนื่องจากแม้ว่าพื้นผิวของลวดอะลูมิเนียมจะถูกขูดออก แต่ต้องสัมผัสกับอากาศเพียงไม่กี่วินาที และมันจะออกซิไดซ์เป็นฟิล์มอะลูมิเนียมออกไซด์ทันที แม้ว่าจะมีความหนาเพียงไม่กี่ไมครอน แต่ก็มีความต้านทานสูงและทนทานต่อแผ่นได้มาก ดังนั้นเมื่อต่อสายอลูมิเนียมแล้ว หลังจากขูดลวดอลูมิเนียมแล้ว ควรใช้กาวนำไฟฟ้าเพื่อแยกลวดอลูมิเนียมออกจากอากาศเมื่อสัมผัสกับพื้นผิว มิฉะนั้น ความต้านทานการสัมผัสจะเพิ่มขึ้น
2. ค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวสูง
ค่าสัมประสิทธิ์การขยายตัวของอะลูมิเนียมคือ 23 × 10-6/C และมากกว่า 39% ทองแดงมีขนาดใหญ่กว่าเหล็กถึง 97% เมื่อลวดอลูมิเนียมเชื่อมต่อกับตัวนำโลหะสองเส้นและกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน จุดเชื่อมต่อจะถูกทำให้ร้อนด้วยความต้านทานการสัมผัส ตัวนำทั้งสามขยายตัว แต่อะลูมิเนียมขยายตัวได้มากกว่าทองแดงและเหล็ก ซึ่งดันลวดอลูมิเนียมออก หลังจากที่ลวดถูกตัดออก ลวดอลูมิเนียมจะขาดเล็กน้อย ไม่ได้รับการคืนสู่สภาพเดิมอย่างสมบูรณ์ การเชื่อมต่อหลวม และฟิล์มอลูมินาจะก่อตัวขึ้นเมื่ออากาศเข้าไป และความต้านทานการสัมผัสจะเพิ่มขึ้น
ความร้อนครั้งต่อไปจะรุนแรงขึ้นทำให้สถานการณ์แย่ลง ในกรณีร้ายแรง อาจจุดไฟได้เนื่องจากอุณหภูมิสูงหรือประกายไฟผิดปกติ ด้วยเหตุผลนี้ ข้อต่อทรานซิชันควรจัดวางเมื่อตัวนำอะลูมิเนียมส่วนใหญ่เชื่อมต่อกับตัวนำทองแดง พื้นที่หน้าตัดเล็ก (ไม่เกิน 2) การเชื่อมต่อของลวดอลูมิเนียมควรใช้ฝาครอบแรงดันสปริง ดังนั้นไม่ว่าการเชื่อมต่อจะมีพลังงาน ไม่ว่าจะมีความร้อนหรือไม่มีพื้นผิวสัมผัสอยู่ภายใต้แรงดันของสปริง ดังนั้น อากาศและความชื้นไม่สามารถเข้าไปได้ เพื่อรักษาค่าการนำไฟฟ้าที่ดีของเพศที่เชื่อมต่อ
3 มีแนวโน้มที่จะกัดกร่อนด้วยไฟฟ้า
หากมีของเหลวที่เป็นกรดหรือด่างระหว่างโลหะสองชนิดที่มีศักย์ต่างกัน โลหะทั้งสองจะก่อตัวเป็นแบตเตอรี่ในท้องถิ่น ศักยภาพสำหรับอลูมิเนียม - 0.78v, ทองแดงและแบตเตอรี่ในพื้นที่ - 0.17V ซึ่งเกิดขึ้นจากเกลือน้ำระหว่างตัวนำอะลูมิเนียมและตัวนำทองแดง การทำให้แตกตัวเป็นไอออนสามารถทำให้เกิดการกัดกร่อนของตัวนำอะลูมิเนียมที่มีศักยภาพต่ำเพื่อเพิ่มความต้านทานการสัมผัส
4. ง่ายต่อการสึกกร่อนด้วยไฮโดรเจนคลอไรด์
อาจมีปัญหาอื่นกับสายไฟและสายเคเบิลหุ้มฉนวนพีวีซี เพื่อป้องกันการสลายตัวของก๊าซไฮโดรเจนคลอไรด์ในฉนวนพีวีซี สารทำให้คงตัวเพื่อป้องกันการสลายตัวของไฮโดรเจนคลอไรด์ในฉนวนพีวีซี อย่างไรก็ตาม เมื่ออุณหภูมิของท่อเกิน 75 องศา เช่น ไลน์โอเวอร์โหลดหรือทางแยกที่มีอุณหภูมิสูง สารกันโคลงจะไม่ป้องกันการก่อตัวของไฮโดรเจนคลอไรด์อีกต่อไป ซึ่งอาจกัดกร่อนอะลูมิเนียม ซึ่งเพิ่มความต้านทานการสัมผัสและอันตรายจากไฟไหม้